Hoy hace 37 años que me trajiste al mundo y, aunque no dejaste de fumar durante el embarazo ni me diste teta, sobreviví y no ha salido tan mal la cosa.
Gracias por darme el don de la vida, aunque ya no estés aquí para verme crecer.
Gracias por darme el don de la vida, aunque ya no estés aquí para verme crecer.
Gracias por alentar mi vena creativa siendo crítica (y criticona) con todo lo que hacía.
Gracias por dar nombre ha este blog, a través de él, nunca habrá olvido.
Porque valías un imperio (y te cobrabas dos).
Porque valías un imperio (y te cobrabas dos).
Te quiero mama
Moltes felicitats i dir-te que sento molt que ja no la tinguis amb tu. Segur que des d'allà on és ha pogut llegir les frases tant boniques que has escrit per ella. Un petó molt gran bonica!
ResponderEliminarUn petó molt gran per tu també, preciosa
Eliminar